الناز بهزادپور؛ محمدرضا فرزاد بهتاش؛ زهرا سادات سعیده زرآبادی
چکیده
امروزه توسعه شهری دانش‌بنیان بعنوان ابزاری استراتژیک جهت دستیابی به شهردانش‌بنیان و افزایش رقابت‌پذیری شهری درنظر گرفته می‌شود. ادبیات نظری موجود نشان می‌دهد که مفهوم نوآوری به عنوان نیروی محرک ...
بیشتر
امروزه توسعه شهری دانش‌بنیان بعنوان ابزاری استراتژیک جهت دستیابی به شهردانش‌بنیان و افزایش رقابت‌پذیری شهری درنظر گرفته می‌شود. ادبیات نظری موجود نشان می‌دهد که مفهوم نوآوری به عنوان نیروی محرک اصلی توسعه شهری دانش‌بنیان که منجر به رقابت‌پذیری در سطوح متعدد می‌گردد، معرفی شده است. اما شاکله‌های اصلی(عوامل و جریان‌های) این مفهوم و یا به اصطلاح مکانی‌سازی نوآوری که نقطه اتصال این مفاهیم به یکدیگر است، مورد شناسایی قرار نگرفته است. بنابراین هدف اصلی پژهش فوق، پوشش این بخش از شکاف نظری در ادبیات جهانی در مکانی‌سازی توسعه شهری دانش‌بنیان رقابت‌پذیر(نواحی‌نوآور) در کلانشهر تهران است. پژوهش فوق ازنظر هدف کاربردی، گردآوری اطلاعات از نوع مطالعات اسنادی در قالب تحلیل محتوا و مصاحبه‌های تخصصی با 20 نفر از خبرگان و به‌صورت دلفی است. 54 محرک مؤثر بر وضعیت آینده توسعه شهر دانش‌بنیان رقابت‌پذیر، کلانشهر تهران در قالب 14 مولفه و 6 بعد (نهادی- سازمانی، اقتصادی، کالبدی، اجتماعی- فرهنگی، فعالیتی- عملکردی و فن‌آوری- ارتباطات) احصاء شده و در ادامه با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرم افزار MICMAC پردازش شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که 14 محرک، مؤثرترین بر وضعیت آینده توسعه شهر دانش‌بنیان رقابت‌پذیر کلانشهر تهران شناخته‌شده است، که از میان آنها، تعداد شش محرک تاثیرگذار اصلی(فرهنگ تصمیم‌گیری بر پایه دانش، همیاری عاملان دانش و تصمیم‌گیران در اشتراک‌گذاری دانش، تعامل میان سازمانی، چارچوب قانونی حمایتی فعالیت‌های دانش‌بنیان، سرمایه‌گذاری دولت در فعالیت‌های دانش‌بنیان، همکاری استراتژیک و شبکه‌سازی میان سازمانی) در بعد نهادی-سازمانی و تعداد پنج محرک(کسب و کار دانش‌بنیان، زیرساخت مکان‌های دانش ، شاخص رقابت‌پذیری شهری جهانی، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی، سرانه تولید ناخالص داخلی شهر، جایگاه بین‌المللی محیط کسب و کار و نوآوری شهر) در بعد اقتصادی را پوشش می‌دهند
